موزه درنتس، که در شهر آسن در استان درنته هلند قرار دارد،

عضو یک شبکه نمایشگاهی اروپایی با نام اختصاری (EEN) است، بدین معنی که در این مجموعه،

موزه‌هایی هم‌اندازه از کشورهایی مانند آلمان، ایتالیا، اتریش، اسپانیا، انگلستان و سوئد،

با هم همکاری کرده و از اخبار هم مطلع می‌شوند. این موزه، دارای گنجینه‌ای پر بار از تاریخ هلند و نقاشی‌های هنرمندان این سرزمین است.

تاریخچه

موزه درنتس که در سال ۱۸۵۴ تاسیس شد، ابتدا به‌عنوان یک نمایشگاه ساده برپا شده بود،

اما در نهایت به موزه‌ای برای نمایش شاهکارهای ممتاز تبدیل شد.

تقریبا هزار سال پیش، راهبه‌های سیسترسیانی پایه‌های موزه درنتس را بنا نهادند.

در سال ۱۲۵۹ میلادی، اسقف شهر اوترخت در هلند، اجازه ساخت یک صومعه جدید در محل فعلی موزه را صادر کرد.

کلیسای این صومعه، بعد‌ها به کلیسایی برای عبادت تبدیل شد.

آجرهای دیوارهای این صومعه قرون وسطی‌ای به ضخامت یک و نیم متر، همچنان قابل‌مشاهده هستند.

«موزه استانی اشیا باستانی» در سال ۱۸۵۴ تاسیس شد و کار خود را با به نمایش گذاشتن پول‌های وقت هلند آغاز کرد.

این موزه با اشیایی باستانی و تاریخی در مجلس نمایندگان آسن در ساختمان فعلی،

حدود ۵۰ سال بعد در سال ۱۹۰۱، به موزه درنتس تبدیل شد. این موزه که در آن سال‌ها نیز با نام «موزه استانی اشیا باستانی و تاریخی» شناخته می‌شد،

در سال ۱۹۱۶، به همت دو پروفسور در کشف گنجینه‌های باستانی، به مجموعه‌ای تبدیل شد،

که تاکنون به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موزه‌های باستان‌شناسی در هلند شناخته می‌شود.

موزه استانی درنتس

در سال ۱۹۶۴، ساختمان قدیمی آسن با نام «Ontvangershuis» که به سبک قرن ۱۸ ساخته شده بود،

به ساختمان موزه افزوده شد. این ساختمان هم‌اکنون به‌عنوان بزرگترین «عروسکخانه» در هلند شناخته می‌شود.

ده سال بعد، این موزه برای آخرین بار به ساختمان دولتی استانی انتقال یافت و در این سال‌ها،

موزه در حدود ۵۰ هزار بازدیدکننده داخلی داشته و به نام «موزه استانی درنتس» شناخته می‌شده است.

بنیاد هنرهای زیبا

در سال ۱۹۷۸، بخش «هنر سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۹۳۵» به موزه افزوده شد و در سال ۱۹۸۳،

موزه به جمع‌آوری آثار هنری سال‌های نزدیک به ۱۹۰۰ پرداخت و در این میان،

هنر فیگوراتیو معاصر به‌همراه قوانین جدید، به آثار موزه جلوه‌ای دیگر بخشید.

این موزه در سال ۱۹۹۶ رسما به‌عنوان موزه درنتس نام‌گذرای شد و استقلال خود را به دست آورد.

زمانی که در سال ۲۰۰۸، نمایشگاه بین‌المللی از شهر شیان در این موزه برگزار شد،

بیش از ۳۸۰ هزار نفر از این موزه دیدن کرده و این موزه را به پر بازدید‌ترین موزه هلند تبدیل کردند.

پس از افزودن قسمت‌های جدیدی به موزه در سال ۲۰۱۱، این موزه به بزرگترین جاذبه در شمال هلند تبدیل شده است.

مجسمه درنت نخستین

در سال ۱۸۸۲، یک معمار بین‌المللی ماموریت داشت تا ساختمانی جدید برای مجلس نمایندگان دولت، بنا کند.

توجه او عمدتا روی تزیینات بیرونی بنا بوده و اعتقاد داشت تزیینات بیش از حد برای شخصیت استان درنته هلند، مناسب نیستند.

آنچه در تزیینات این بنا به کار رفته، به‌خصوص جنگجوی آلمانی در راس ساختمان، کاملا مشخص است.

مجسمه «درنت نخستین» که با پوست حیوانات خود را پوشانده است، نیزه اودین،

خدای جنگ را دست چپ و چکش تور، خدای رعدوبرق و نور را در دست راست گرفته است.

این شخصیت قهرمانی، سال‌های پر افتخار استان درنته را به نمایش می‌گذارد.

رمان تصویری avant-la-lettre

سالن استیتس (Estates Hall) بدون شک یکی از زیباترین اتاق‌های موزه درنتس است.

این اتاق با تزیینات چشمگیر خود، دارای نقاشی برجسته‌ای روی دیوار، اثر نقاشی اتریشی است.

۵ پرده این نقاشی، تاریخ استان درنته را به تصویر می‌کشند. «آرامگاه»، «فتح درنته توسط شارلمان»، «امپراطور هنری،

درنته را به اسقف اوترخت اعطا می‌کند» و «آماده‌سازی جهت سازماندهی امتیازات شهر در سال ۱۶۴۸» موضوعات این ۵ نقاشی را تشکیل می‌دهند.

این پنج پرده نقاشی با عنوان avant-la-lettre شناخته می‌شوند. لغت avant-la-lettre به‌معنای «پیش از ایجاد مفهوم» است.

برای مثال، فیلسوفان پیش از کشف علمی جاذبه، مفهوم آن را توضیح داده بودند.

دختر یید

این دختر که با ۱۴۰ سانتی‌متر قد، تنها ۱۶ سال داشته، دارای موهای طلایی بوده و پیش از اعدام،

نیمی از موهای سرش تراشیده شده بود. در حدود شروع عصر حاضر، این نوجوان با طنابی پشمی که اعدام‌کنندگان سه بار به دور گردن او پیچیده بودند،

خفه شده و احتمالا در کنار ترقوه چپش نیز چاقو خورده است. او در کنار لجن‌زاری در کنار روستای ید به‌مدت نزدیک به ۲ هزار سال مدفون مانده بود،

تا زمانی که دو کارگر در ماه می ۱۸۹۷ او را کشف کرده و سپس با ترس فرار کردند. روزهای بعد،

بدن او به‌همراه قطعاتی از یک ملافه از لجنزار بیرون کشیده شد. متاسفانه، روستائیان نیز درباره این کشف شنیده بودند

و به‌طور مخفیانه تمام دندان‌های او را دزدیده و اکثر موهایش را از بین بردند.

شاهزاده زئیلو (The Zweeloo princess)

در اوایل قرن پنجم میلادی، یک زن برجسته در روستای باستانی زوئیلو در جنوب درنته دفن شد.

مقبره او در سال ۱۹۵۲ کشف شده و بازسازی لباس‌های او بر اساس قطعات پارچه لباس و جواهرات او صورت گرفت.

شاخص‌ترین بخش لباس‌های او، رشته‌ای از مهره‌های شیشه‌های بزرگ در دور کمرش بوده است.

به دور گردن او، گردنبندی از مهره‌های کهربا قرار داشت و این کشف، بزرگترین کشف کهربا در هلند به شمار می‌رود.

روی لباس‌های او در قسمت سینه، رشته‌ای پشمی بسته شده بوده که روی آن، پروانه‌ای برنزی با طلاکاری قرار داشته است.

این سنجاق سینه گران‌قیمت در شمال آلمان ساخته شده و می‌تواند

شاهدی باشد بر اینکه شاهزاده با آن منطقه در ارتباط بوده و شاید حتی بستگانی داشته است.

گنجینه‌های طلای رومی

در دوران رومیان، قبایل ژرمنی زندگی می‌کردند که به‌طور مشخص به سکه طلا بسیار علاقه‌مند بودند.

گنجینه بیلن (Beilen) شامل ۲۳ سکه طلا، یک دستبند طلا و پنج حلقه گردن طلا است.

در آن زمان، برای تولید ۶ عدد زیورآلات، بیش از صدها سکه باید ذوب می‌شدند.

این سکه‌ها با مهر و موم‌های معمول ژرمنی به اشکال دایره و بیضی، تزئین شدند و با ارزش‌های بالا، غالبا به افراد برجسته قبیله تعلق داشتند.

حدود سال‌های ۳۹۵ میلادی، این اشیا طلا در نقطه‌ای باتلاقی مدفون شده بودند.